Een tijd om te planten

Inhoud
Als Koen iets krijgt met Florien, vormt dat een nieuw begin na de moeilijke jaren die volgden op het ongeluk waarbij hij zijn voet verbrijzelde en waaraan hij hersenletsel overhield – voor het eerst sinds lange tijd voelt hij zich weer gelukkig en de liefde doet hem merkbaar goed. Iedereen is dan ook blij voor hem, behalve zijn moeder; die geeft hem duidelijk te kennen dat hij zich te veel door zijn nieuwe vriendin laat beïnvloeden en dat hij te weinig rekening houdt met zijn beperking. En Florien, die zijn moeder niet echt aardig lijkt te vinden, laat juist blijken dat ze vindt dat hij zijn leven te veel door zijn moeder laat bepalen. Dat alles maakt dat Koen probeert om een middenweg te vinden die zowel zijn moeder als Florien tevredenstelt, maar dat blijkt lastig… en misschien zelfs onmogelijk?
 

Mening
Deze roman nodigt je op de eerste de beste bladzijde binnen in een aangenaam verhaal, dat zowel iets feelgoodachtigs heeft als een psychologisch tintje. Dat eerste wil echter niet zeggen dat je zo’n gebruikelijke knappe-man-ontmoet-knappe-vrouw-en-na-enkele-hindernissen-vinden-ze-elkaarplot krijgt voorgeschoteld – juist niet – maar wel dat Cocky Minderhoud een vlotte, eigentijdse romance uit haar schrijverspen heeft laten vloeien, die bekoort en je een fijn gevoel bezorgt. Anderzijds zit er echt een stukje psychologie in, wat vooral naar voren komt in (de worsteling met) de onderlinge verhoudingen en de gevolgen van hersenletsel, die geloofwaardig vanuit drie gezichtspunten zijn beschreven. En ook het geloof heeft in dit geheel een mooi, niet te nadrukkelijk plekje gekregen.

Conclusie
‘Een tijd om te planten’ vormt een niet-zo-standaard liefdesverhaal, met een snuf feelgood en de nodige diepgang. Prettig leesvoer, deze roman!